De kinderen van de Vliegenvanger

Aflevering 5: De vergadering

Harry en Elze Vrolijk volgen voorzichtig de voetstappen die door de tuin lopen. De voetsporen lijken de hele tuin door te gaan. Zo nu en dan zijn ze wat moeilijk zichtbaar, maar op zich kan het tweetal ze goed volgen. Elze is een beetje bang dat meneer Vuur aan het controleren is, of het feest wel is afgelopen.
Bij het schuurtje achter in de tuin houden ineens de voetstappen op. Voorzichtig doet Harry de deur open. Het is er pikkedonker. Hij zoekt met zijn hand rechts naast de deur het knopje van het licht en klikt het aan. “Aaawww”, zegt Elze dan. “Daar ligt onze kleine man”. Matthijs was in de schuur gevlucht om niet naar bed te hoeven, maar lag daar in een klein hoekje onder een oude deken lekker te slapen. Harry pakt hem voorzichtig op en brengt hem samen met Elze naar zijn eigen bedje. Hij had de schoenen van zijn vader aangedaan, die natuurlijk veel te groot waren en onderweg van zijn voetjes gleden.

De volgende dag worden Freek en Matthijs alweer vroeg wakker. Ze gaan beneden tv kijken. Tegen een uur of elf komt ook de rest van de familie naar beneden. De rest van het weekend verloopt rustig. Ze horen niets meer van meneer Vuur.
Op maandag moeten alle kinderen uit de buurt weer naar school. Freek, Kevin en Matthijs fietsen samen naar De Vliegenvanger. Ze bespreken wat ze die middag gaan doen. Het is de bedoeling dat iedereen die lid is van de club naar de boomhut in het bos komt. Daar gaan ze praten over wat ze gaan doen met de club. De dag op school verloopt rustig. Direct na school springen Kevin en Freek op hun fiets en scheuren ze naar de boomhut. Kort daarna komen Mariska en Kim daar ook. Annelieke, het zusje van Kim, komt samen op de fiets met haar vriendinnetje Fatima.
Fatima Ozkaran woont ook in de Peter Potstraat. Zij heeft nog twee zusjes, maar die blijven meestal thuis bij hun moeder. De familie Ozkaran komt uit Turkije, maar Fatima en haar zusjes zijn in Nederland geboren, net als haar ouders. Haar opa en oma zijn heel lang geleden in Nederland komen werken en wonen. En nu woont de meeste familie hier. In Turkije leven nog wel een aantal ooms en tantes, maar die zien ze alleen in de zomervakantie.
Iedereen is nu bijna in de boomhut. Alleen Jolinda mist nog. Freek begint de vergadering toch maar vast. “Hallo allemaal. We moeten heel veel doen. De club moet een naam hebben en de boomhut moet mooi gemaakt worden en we moeten de taken verdelen en we moeten gaan kijken wat we verder willen doen met de club. Dat is dus heel veel”. “Ik vind dat we iets voor een goed doel moeten doen”, zegt Kim. “Kunnen we misschien bloemen verkopen ofzo? Of we gaan een circus organiseren. Dan doen we allemaal kunstjes en dan komen er mensen kijken. Het geld geven we dan aan de arme kinderen in Afrika”. “Hummm, wat voor kunstjes gaan we doen dan?”, vraagt Kevin. “Nou ik en Maris kunnen allebei heel goed handstand en touwtje springen.”, antwoordt Kim.
In de boomhut is te horen dat Jolinda ook haar fiets tegen de boom aanzet. Kort erna horen ze nog een fiets. Er klimmen twee mensen omhoog. “Hallo!” Een klein hoofdje kijkt naar binnen. “Hey dat is Joris, wat doe jij hier?”, vraagt Freek een beetje boos. Joris komt ondertussen binnen, terwijl ook Jolinda naar boven klautert. “Ik moest op mijn broertje passen vanmiddag, dus ik kon niet anders dan hem ook meenemen. Sorry hoor. Hij zal echt niet lastig zijn”, roept ze snel. “O wat leuk. Is dit nu een geheime club. Spannend!!”, zegt Joris. “Ik weet niet hoor. Kan je broertje wel een geheim bewaren?”, vraagt Kevin aan Jolinda. “Dat moet hij gewoon, anders mag hij nooit meer mee!”, antwoordt Jolinda terwijl ze Joris streng aankijkt. “Ik vind het allemaal prima”, zegt Kim, waarop ook Mariska met haar hoofd knikt. Freek twijfelt: “Ik weet het nog niet. Hij is nog maar vier jaar oud en zou onze geheime club natuurlijk kunnen verraden”. 
Joris zit ondertussen rustig rond te kijken in de boomhut. Hij snapt het maar half waar de anderen het over hebben. “Misschien moeten we hem wel lid maken”, stelt Kim voor. “Dat kan toch niet. Hij is te jong en snapt er de helft maar van”, vindt Kevin. “Hij zou natuurlijk lid voor spek en bonen kunnen worden”, stelt Kim dan voor. Dan begint kleine Joris ineens heel hard te huilen. Iedereen kijkt verbaast naar het kleine blonde jongetje. “Wat is er? Wat is er?”, vraagt Jolinda bezorgd, maar de kleine Joris lijkt niet te troosten.

Aflevering 6: Joris

Kleine Joris brult het uit. Hij is niet te stoppen. “Wat is er toch, Joris?”, vraagt Jolinda liefdevol terwijl ze naast hem gaat zitten en een arm om hem heenslaat. “Wil je naar huis?”. “booooeeeehoooeeee”, huilt Joris, “neehee, booeeehoeee.”. “Wat wil je dan?”, vraagt zijn grote zus.
Joris en Jolinda van Hamsteren wonen samen met hun ouders ook in de Peter Potstraat in het dorp Kwakernaak. Hun vader Dick is automonteur en werkt bij een garage net buiten het dorp. In zijn vrije tijd sleutelt hij ook altijd aan auto’s. De schuur van de familie van Hamsteren ligt altijd vol met auto-onderdelen. Moeder Jannie werkt drie dagen in de week in de plaatselijke bibliotheek. Op de dagen dat vader Dick en moeder Jannie allebei werken moet grote zus Jolinde, die al negen jaar is, op haar broertje van vier passen.
Zo gebeurt het deze middag dat er een speciale clubvergadering is en Jolinda op Joris moet passen. Er zat dus niets anders op dan dat Joris mee zou gaan naar het clubhuis. En nu zit hij daar ineens heel hard te huilen. Freek vindt het maar lastig. “Moest je nou echt je kleine broertje meenemen? Hij doet niets anders dan brullen. Hij kan vast onze geheimen ook niet bewaren. Toen mijn broertje Matthijs zo klein was, kon hij dat ook niet”, zegt hij. “Oh, echt wel!”, roept Matthijs. “Je kon zelf geen geheimen bewaren. Ik heb nog nooit iets verklikt. Nou ja, bijna nooit, toch, Kevin?”, vraagt hij. Kevin weet niet zo goed wat hij hierop moet antwoorden. Matthijs heeft wel eens iets verklikt toen hij nog kleiner was, maar dat waren nooit hele belangrijke geheimen. De grote geheimen vertelden ze hem toch al nooit.

Ondertussen blijft kleine Joris brullen. Zijn zus Jolinda weet niet wat ze met hem aanmoet. Kevin besluit daarom maar dat hij Joris even mee naar beneden neemt. Misschien wil Joris wel voetballen en dan kan de rest overleggen wat ze nu met de situatie aanmoeten. Eigenlijk is Joris gewoon te klein om lid te zijn van de club. Maar kennelijk wil Joris ook geen lid voor spek en bonen zijn, want toen Kim dat voorstelde begon hij juist heel erg te huilen.
Kevin heeft Joris meegenomen en het lijkt erop dat Joris al niet meer zo hard huilt. Hij gaat samen met Kevin een potje voetballen voor het clubhuis.
Bovenin de boomhut gaat het overleg door. “Ik stel voor dat we eerst over de club zelf gaan praten en straks gaan bekijken wat we met Joris aanmoeten”, begint Freek de vergadering. “Kim was aan het vertellen over een actie voor een goed doel. Je had een circus in gedachten. Welk goed doel wil je precies helpen? Wil je daar iets meer over vertellen?”. “Ja hoor”, antwoordt Kim, “De tijgers sterven bijna uit en nu is er veel geld nodig om tijgers beter te beschermen. De mensen die de tijgers beschermen hebben het geld nodig om hun werk te kunnen doen. Het zou heel cool zijn om ze daarmee te helpen. Het circus is natuurlijk een leuk idee, maar ik dacht net dat het misschien ook wel leuk zou zijn om zelf kerstkaarten te maken en die dan te verkopen in de buurt. Het geld kunnen we dan aan die beschermers geven. Wat vinden jullie daarvan?”
“Ik vind het wel een leuk idee”, zegt Fatima, “Tijgers zijn hele mooie dieren en het zou heel erg jammer zijn als die zouden uitsterven. En kaarten maken is heel leuk en volgens mij een stuk makkelijker te organiseren dan een circus”. Mariska knikt ook instemmend en glimlacht vol enthousiasme dankzij het goede idee van Kim. “Goed, dan is dat een plan. Als we allemaal thuis nu eens gaan vragen of we mooi papier en glitters en allerlei knutselspullen mogen hebben voor de kaarten en dan al die spullen volgende week meenemen naar het clubhuis, dan kunnen we aan de slag gaan”, stelt Kim voor aan de groep. Iedereen is het hier mee eens en daarmee is de allereerste actie van de club begonnen.
Dan komt Kevin ineens boven. “Nou ik weet het hoor! Ik weet waarom Joris zo moest huilen. Hij heeft het me net verteld. Joris wil namelijk geen lid voor spek en bonen worden, omdat hij geen spek en bonen lust. Hij heeft het een keer gegeten en toen moest hij overgeven, dus toen wij hem lid voor spek en bonen wilde maken, schrok hij zo erg dat hij heel hard begon te brullen.” “Wat stom!”, zegt Jolinda, “ Dat had ik natuurlijk moeten weten. Nou ja, ik ben blij dat het nu is opgelost”. Waarop Freek zegt:” Het is helemaal nog niet opgelost. We weten nu nog steeds niet wat we met Joris aanmoeten. Ik weet zo echt geen goede oplossing. Hij wil zelf geen lid voor spek en bonen worden en ik vind hem nog te klein om hem al volledig lid te maken van de club”. “Waarom noemen we hem niet gewoon een bijna lid?”, stelt Kevin voor. Daar kan iedereen zich in vinden, waarop de groep besluit dat ze nu Joris ook maar weer naar boven moeten halen om hem het goede nieuws te vertellen. Jolinda gaat naar beneden om Joris te roepen. “Joris! Joris! Kom je ook weer boven?”, roept ze, maar Joris is in geen velden of wegen te bekennen. “Joris! Joris! Kom nu maar tevoorschijn!”, roept Jolinda hard. “Waar kan hij nu toch uithangen”, vraagt ze zich af. “Hij zal toch niet weggelopen zijn? Hij kan zelf nooit de weg naar huis weer terug vinden in dit bos.”

Aflevering 7: Het nieuws

“Joris, Joris”, roept Jolinda en kijkt rond of ze ergens het kleine mannetje ziet staan. “Hij zal zich wel ergens verstopt hebben. Dat kan zo nog uren duren. Hij kan zich zo goed verstoppen”, bedenkt ze. Waarop Jolinda besluit om de anderen van boven erbij te roepen om Joris te zoeken. Zo gezegd zo gedaan. De anderen komen snel naar beneden om te helpen met de zoektocht. Vanachter een grote boom ziet Joris dat iedereen uit de boomhut klimt om hem te gaan zoeken. Als niemand kijkt, klimt hij stiekem omhoog. “Hier vinden ze me nooit”, denkt hij.
En inderdaad, iedereen zoekt zich suf, maar niemand komt op het idee dat Joris wel eens weer in de boomhut kon zijn gekropen. Binnen heeft Joris dikke pret. Hij kan vanuit het raampje iedereen zien zoeken en roepen. Hij heeft bijna buikpijn van het lachen. Totdat Matthijs ineens wat hoort. Matthijs klimt de boomhut in en ziet kleine Joris daar op de grond liggen van het lachen. “Haha, ik heb je gevonden slimmerik!!!”, roept Matthijs, “YO!! Ik heb hem gevonden hoor!!!”. De anderen klimmen ook allemaal weer in de boomhut en zien daar Joris met een grote glimlach voor het raam zitten. “haha, ik had jullie mooi te pakken hé!”, zegt hij tevreden.
Iedereen kan er wel om lachen. Het is al laat geworden en daarom wordt besloten om de vergadering af te sluiten en naar huis te gaan. De volgende dag zal de club weer bij elkaar komen om verder te kletsen over de actie die ze gaan doen. Ook Kim en haar zusje Annelieke gaan naar huis. Moeder Charlotte wacht ze al op. “Kom maar snel aan tafel. Het eten is al klaar. Vader Sjon zit al aan tafel. Hij heeft de hele dag gewerkt op het kantoor. Daar moet hij altijd heel veel vergaderen. Hij vergadert vooral heel veel met allerlei directeuren van andere bedrijven. Sjon is zelf geen directeur, maar hij hoopt dat hij dat ooit wel wordt. Dat lijkt hem een mooie baan.
Moeder Charlotte is huisvrouw. Het is altijd ook heel erg netjes bij de familie Brink thuis. Charlotte poetst de hele dag door. Annelieke vindt dat maar lastig, want zelf houdt ze er nogal van om een beetje rotzooi en rommel te maken, maar dat mag absoluut niet van haar moeder. Alles moet netjes aan kant zijn. Het is belangrijk om een net huis te vinden, vindt Charlotte. Als haar man echt ooit directeur wordt, dan kan het niet zo zijn dat de directeur in een rommelig huis woont. Dat past niet bij een directeur.
In alle stilte eet de familie Brink het avondeten op. Charlotte heeft sperzieboontjes gekookt en aardappelen en voor iedereen een heerlijke bal gehakt. Het smaakt heerlijk. Na het eten helpt Kim haar moeder met de afwas. Vader Sjon doet een klein dutje op de bank en Annelieke gaat het jeugdjournaal kijken. De presentator vertelt over een land waar oorlog is en hij vertelt ook dat er een baby ijsbeer is geboren in een dierenpark. Dat vindt Annelieke leuk nieuws. Net als haar zus Kim houdt ook Annelieke heel erg veel van dieren. Een keer per week gaan ze dan ook samen helpen in de kinderboerderij.

“Gisteravond is er in de bossen rond het dorpje Kwakernaak een wit biggetje ontdekt. Het is heel erg bijzonder dat er een wit wild zwijn is geboren. Het biggetje was samen met zijn moeder op de voederplek toen de boswachter hem zag. Hij kon nog snel een foto maken. De minister heeft besloten dat het biggetje moet worden afgeschoten, omdat het niet goed is voor de soort dat er een wild zwijn met een andere kleur in de bossen rondloopt. De boswachter van Kwakernaak is het hier niet mee eens, maar hij kan er niets meer aan doen. De minister is zijn baas. Volgende week zal de minister twee jagers naar de bossen van Kwakernaak sturen om het witte biggetje dood te schieten. Dan gaan we nu over naar het weerbericht…”

Totaal geschokt zit Annelieke op de bank. Ze begint te huilen. Kim hoort haar en komt de kamer binnengelopen. Snikkend vertelt Annelieke wat ze net op het jeugdjournaal heeft gezien. “Dat kan toch niet! Ze gaan zomaar een biggetje vermoorden, alleen omdat hij een verkeerde kleur heeft. Dat is zó stom!”, zegt Kim dan. “We moeten er iets aan doen. Laten we er morgen met de club over hebben en een plan maken om het biggetje te redden. We hebben nog een paar dagen. De minister stuurt volgende week pas de jagers naar de bossen toe”. Annelieke knikt. Ze is het helemaal met haar grote zus eens. Ze moeten in actie komen, want zelfs een minister mag geen biggetjes zomaar vermoorden.

Aflevering 8: Fatima

Die nacht kan Annelieke helemaal niet slapen. Ze moet steeds denken aan dat arme kleine witte biggetje, dat volgende week wordt doodgeschoten omdat hij niet de goede kleur heeft. Allerlei ideeën spoken door haar hoofd. “Wat kunnen we toch het beste doen? Misschien moeten we gaan protesteren of een brief schrijven naar de koningin”. Annelieke komt er die nacht niet helemaal uit, maar ze heeft in ieder geval wel allerlei ideeën om aan de club voor te leggen.
Net als anders gaat ze de volgende dag naar school. Iedereen heeft het nieuws al gehoord. De meeste kinderen kijken elke dag naar het jeugdjournaal. Matthijs, Kevin, Freek, Mariska, Fatima en Jolinda zijn al druk met elkaar in overleg als Kim en Annelieke het schoolplein komen opgerend. “Hebben jullie het nieuws ook al gehoord?”, roept Annelieke al van ver. “We moeten er iets aan doen! Ze kunnen toch niet zomaar een biggetje doodschieten omdat hij een verkeerde kleur heeft?!”. Buiten adem komen de meiden aan bij de groep. “We hadden het er net al over”, zegt Fatima, “vanmiddag gaan we het er over hebben, maar we moeten voorzichtig zijn. Mensen moeten nog niet weten dat we met iets bezig zijn, dus laten we nu uit elkaar gaan en vanmiddag direct na school naar het clubhuis gaan. In de tussentijd moeten we elkaar niet meer opzoeken op het plein of in de klas, zodat we niet verdacht worden van een actie. De club moet natuurlijk ook geheim blijven, dus mondje dicht allemaal en tot vanmiddag.”
Dat was nog niet eerder gebeurd. Fatima nam zojuist de leiding. Annelieke vindt dat wel goed. “Kennelijk zit Fatima ook erg met het rotnieuws”, denkt ze. Freek voelt zich een beetje overdonderd. Normaal gesproken is hij toch degene die de leiding neemt in de groep. Het zit hem niet helemaal lekker. “Misschien moeten ze het er later toch maar eens over hebben, of de club ook een echte leider nodig heeft”, bedenkt hij. Tot nu toe was er nog nooit echt over gesproken, maar hij was wel altijd degene die meestal het voortouw nam.

De rest van de dag op school verloopt rustig. De leden van de club spreken elkaar amper en gaan net zoals normaal met iedereen om op school. Zodra de laatste bel is gegaan, verlaat iedereen rustig de klaslokalen. Freek en Kevin racen samen op hun fietsen rechtstreeks naar de boomhut in het bos. Ze zetten hun fietsen tegen de boom aan en klimmen naar boven. Als Freek met zijn hoofd boven de ingang kijkt, ziet hij dat Fatima er al zit. “Hallo, jullie zijn ook lekker snel zeg. Ik heb koekjes en ranja meegenomen. De koekjes heb ik gisteren samen met mijn moeder gemaakt. Willen jullie er alvast een proeven?”,zegt ze. “Woohoo, koekjes!!”, roept Kevin die onder Freek al op de touwladder staat. “Loop eens door, Freek. Ik heb best trek in een koekje!”. Freek snapt niet dat Fatima sneller in de boomhut was dan Kevin en hij. “Hoe heeft ze dat zo snel voor elkaar gekregen?”, vraagt hij zich af. Hij kent Fatima nog niet zo goed. Ze is bij de club gekomen, dankzij Kim.
Fatima werd door Kim een keer meegenomen op een middag. Ze wonen ook naast elkaar in de Peter Potstraat. Kim en Fatima raakten al snel bevriend toen de familie Ozkaran naast hen kwam wonen. Dat is ongeveer twee jaar geleden. Van oorsprong komt de familie uit Turkijke, maar de hele familie is in Nederland geboren. De opa’s en oma’s van Fatima zijn heel lang geleden van Turkije naar Nederland verhuisd om hier te komen werken. De ouders van Fatima zaten vroeger bij elkaar op school in een grote stad in het westen van het land. Daar hebben ze elkaar leren kennen en werden ze verliefd op elkaar. Twaalf jaar geleden trouwden ze. Twee jaar later werd Fatima geboren. Fatima heeft ook nog twee zusjes. Zij zijn een tweeling. De zusjes van Fatima zijn zes jaar oud en komen nog weinig buiten om mee te spelen. Meestal blijven ze thuis bij hun moeder.
Freek vindt het maar raar dat Fatima zich ineens zo gedraagt, maar hij krijgt maar weinig tijd om er echt over na te denken. De rest van de clubleden komen één voor één ook allemaal binnen en het gaat natuurlijk meteen over het arme biggetje dat volgende week zal worden doodgeschoten door een jager.
Kim vindt dat ze handtekeningen moeten verzamelen van allemaal mensen die vinden dat het stom is dat het biggetje dood moet. “Maar daar is toch helemaal niet genoeg tijd voor”, vraagt Annelieke. “Ik denk dat we daar ook te weinig tijd voor hebben”, antwoordt Kevin, “We moeten iets anders bedenken. We kunnen ook een brief aan de koningin schrijven”, stelt hij dan voor. Dat vindt iedereen wel een goed idee. “Maar stel dat ze de brief niet op tijd leest?”, vraagt Annelieke dan. Daar weet niemand een goed antwoord op, totdat Fatima ineens een idee heeft. “Ik heb het. Ik weet wat we gaan doen! Het is een gevaarlijk plan, maar als het werkt, dan is het biggetje echt gered!”. Vol verbazing kijkt iedereen Fatima aan. “Wat zou ze toch verzonnen hebben? Zou het echt gevaarlijk zijn?”, vraagt de groep zich af.